Μια μικρή ιστορία

14 Μαΐου 2011,

 

Η πρώτη προσπάθεια σοβαρής οινικής βραδιάς στη μικρή αλλά τόσο πυκνή ιστορία της "Kλίμαξ".

 

Τα κρασιά του Κτήματος Καριπίδη, τα παιδιά του οραματιστή και φίλου Παντελή, συνοδεία συνταγών με χειροποίητα ζυμαρικά "Αδαμαντίνα" και πρώτες ύλες από "Έργον". Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτό το ταξίδι δε γνωρίζαμε το τέλος του, ούτε και τώρα.

 

Μια φωτογραφία όμως που εκείνο το βράδυ τραβήχτηκε από την ιδανική απόσταση και με το κατάλληλο φως, ίσως ήταν μια υποψία, μία στιγμή που με ιλιγγιώδη ταχύτητα πήγε μπροστά στο χρόνο και γύρισε ακούνητη στη θέση της. Το όραμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε μέσα μας, η ζοφερή πραγματικότητα και οι σοβαρές δυσκολίες να διαχειριστούμε μια άδικη συγκατοίκηση με τον "ξενοδόχο" από πάνω μας, δεν άφηναν ανοιχτό το πεδίο ανάπτυξης οραμάτων. Ίσως τελικά να έπρεπε να διανύσουμε το δύσκολο όλο εμπόδια δρόμο για να φτάσουμε αυτή την στιγμή εδώ μπροστά σας, να σας προσκαλούμε στην ομάδα μας.

 

Το σημείο,

αντίστοιχο δύσκολα θα βρούμε.

 

Κάθε μέρα εδώ, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε κάποιες στιγμές, πόσο ευλογημένοι νιώθουμε, πόση ευθύνη έχουμε, ότι σας προτείνουμε να είναι ισοδύναμο, αν μπορούμε να το πούμε. Ένα θεοσκότεινο κουφάρι αστικού κτιρίου, μιας χρυσής εποχής για τη χώρα με το τέλος του εμφυλίου, που "έπεσε" στα χέρια μας και μείς οφείλαμε να ζωντανέψουμε.

Να το γεμίσουμε με νέους σε κουλτούρα συμπολίτες μας, να δείξουμε μια άλλη νοοτροπία, όχι καθυστέρησης και βολέματος, αλλά αναζήτησης, έρευνας και προσφοράς.

 

Για μας, για όλους μας, ένα όραμα που θα πεθαίνει τελευταίο,

ΔΗΜΟΣΙΟ,

αλλά με την ουσιαστική ερμηνεία της λέξης,

αλληλεπίδραση και υψηλή παρακίνηση,

για το νέο και καθαρό.

 

Σας ευχαριστούμε...