Συνέντευξη του Πέτρου Κλαμπάνη στο Λίντο

Monday 15 February 2016

Συνέντευξη του Πέτρου Κλαμπάνη στο Λίντο

Επιμέλεια: Γωγώ Δημοπούλου

Γ. Δ.: Με δυο λέξεις, τι είναι η τζαζ για εσάς;

Πέτρος Κλαμπάνης: H Jazz είναι μια διεθνής μουσική γλώσσα που βασίζεται στο groove και τον αυτοσχεδιασμό. Ένας άλλος ορισμός θα ήταν: Jazz είναι η τέχνη των ήχων που εκφράζει τη στιγμή στην οποία πραγματοποιείται. Δεν είναι δύο λέξεις, μάλλον δύο... κάπως συμπληρωματικοί ορισμοί. Μου είναι αδύνατο να περιγράψω περιληπτικά αυτό το μουσικό ιδίωμα με την τόσο πλούσια ιστορία, που συνεχώς εξελίσσεται και παραλλάσσεται. Νομίζω πως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Jazz είναι αυτό της ικανότητάς της να δανείζεται και να ενσωματώνει στοιχεία από άλλα μουσικά ιδιώματα, παραμένοντας πιστή στον εαυτό της και την ουσία της.

Γ. Δ.: Ο αυτοσχεδιασμός στη σκηνή χρειάζεται εμπειρία ετών ή είναι κάτι που συμβαίνει με ένα “μαγικό” τρόπο σε έναν καλλιτέχνη;

Πέτρος Κλαμπάνης: Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια πολύ απαιτητική διαδικασία, η οποία σαφώς χρειάζεται προετοιμασία και αφιέρωση. Ο καλύτερος παραλληλισμός που μπορώ να σκεφτώ είναι η διαδικασία εκμάθησης μιας γλώσσας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αυτή την εμπειρία. Ξεκινάμε από το βασικό λεξιλόγιο, τους γραμματικούς κανόνες, τον ήχο της γλώσσας. Ακριβώς αντίστοιχα μαθαίνει κάποιος τη Jazz. Ξεκινάει από την αγάπη που τρέφει για το στυλ, και αυτό τον/την τρέφει για να συνεχίσει να μαθαίνει για το πώς να “χτίζει” μια μελωδία, την αρμονία στα διάφορα στυλ της Jazz και ένα σωρό άλλα πρακτικά στοιχεία, για τα οποία ένας “τζαζίστας” θα μπορούσε να μιλάει για μέρες. Όταν λοιπόν κάποιος αποκτήσει αυτή τη γνώση, έρχεται η ώρα να “πει κάτι” με αυτή, με τον τρόπο που ένας ποιητής θα απήγγειλε ένα ποίημα, ή ένας hip hop artist θα ράπαρε, ή ένας Κρητικός θα έφτιαχνε επί τόπου μια μαντινάδα. Νομίζω πως η ανάγκη έκφρασης πίσω από τα παραδείγματα αυτά είναι η ίδια. Το μόνο που αλλάζει είναι τα μέσα και το στυλ.

Γ. Δ.: Κατά τη γνώμη σας, αυτό που ωθεί τους μουσικούς να φύγουν από την Ελλάδα, είναι η ανάγκη τους για νέα ερεθίσματα ή το γεγονός ότι είναι δύσκολο η μουσική να γίνει και “επάγγελμα” εδώ;

Πέτρος Κλαμπάνης: Νομίζω πως είναι και τα δύο. Η Ελλάδα έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην ορχηστρική μουσική και συγκεκριμένα στη Jazz τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά, η σκηνή μας είναι σχετικά μικρή και σαφώς συμβαίνουν πολλά πράγματα εκτός συνόρων, τα οποία κάποιος που ασχολείται βαθύτερα με το ιδίωμα χρειάζεται να γνωρίζει. Το YouTube και τα social media βοηθούν πολύ στην εξάπλωση της γνώσης, αλλά είναι πολύ σημαντικό να βιώνεις τη μουσική όταν και εκεί που αυτή συμβαίνει: στο Live Performance δηλαδή. Θεωρώ πως η Ελλάδα προσφέρει κάποιες επαγγελματικές ευκαιρίες σε έναν δημιουργικό μουσικό, αλλά αυτό εξαρτάται στο κατά πόσο κάποιος είναι διατεθειμένος να βάλει νερό στο κρασί του. Μιλάω για τις επαγγελματικές ευκαιρίες που προσφέρει η σκηνή του έντεχνου ή λαϊκού τραγουδιού στους μουσικούς. Κάτι τέτοιο για παράδειγμα, δεν είναι δεδομένο στη Νέα Υόρκη ή σε άλλες χώρες που η δημιουργία pop μουσικής είναι κατά πολύ μεγάλο βαθμό ψηφιακή, οπότε δεν έχει ανάγκη από μουσικούς εκτελεστές. Αυτή η “ευκαιρία” βέβαια που περιγράφω, αποτελεί και ένα σοβαρό κίνδυνο για τη δημιουργικότητα των Ελλήνων μουσικών, μιας και παρέχει μια οικονομική ασφάλεια που ανάλογα με την πειθαρχεία του καθενός, έχει διάφορα αποτελέσματα.

Γ. Δ.: Οι περισσότεροι καλλιτέχνες γίνονται πιο δημιουργικοί στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Ισχύει το ίδιο και για εσάς;

Πέτρος Κλαμπάνης: Σαφώς ισχύει το ίδιο και για μένα. Η μουσική είναι ένα καταπληκτικό μέσο έκφρασης, το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί με πολλούς απρόσμενους τρόπους στις δύσκολες στιγμές. Θεωρώ πως οι δύσκολες στιγμές, παρόλο που ποτέ δεν είναι ευχάριστες και όλοι πάντα προσπαθούμε a priori να αποφύγουμε, μπορούν να αποτελέσουν φοβερή πηγή γνώσης και δημιουργίας. Αυτό εξαρτάται από το πώς θα εκμεταλλευτούμε τις εμπειρίες αυτές. Είναι γνωστή η αμερικάνικη έκφραση που λέει πως δεν υπάρχει αποτυχία. Υπάρχουν μόνο οι εμπειρίες της επιτυχίας και η εμπειρίες που μας κάνουν να μάθουμε και να βελτιώσουμε τον εαυτό μας.

Γ. Δ.: Διοργανώνετε το Zante Jazz Festival. Πείτε μας δυο λόγια για το φεστιβάλ.

Πέτρος Κλαμπάνης: Το Φεστιβάλ ξεκίνησε το 2009 και φιλοξενεί Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες της Jazz και της δημιουργικής μουσικής. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο ανοιχτό θέατρο της Δερματούσσας, ένα υπέροχο μικρό θεατράκι μέσα στη ζακυνθινή φύση με θέα το Ιόνιο. Φέτος θα γίνει κάποια στιγμή στα μέσα του Ιούλη και με χαρά θα ήθελα να προσκαλέσω όλους όσους διαβάζουν τη συνέντευξη να επισκεφτούν το φεστιβάλ.

Γ. Δ.: Ποια είναι τα προσεχή σας σχέδια;

Πέτρος Κλαμπάνης: Η έκδοση του νέου μου δίσκου με τίτλο “Chroma” είναι ένα- ίσως το βασικότερο- άμεσο σχέδιο. Πρόκειται για μια συλλογή 7 κομματιών (4 δικών μου και 3 διασκευών) που εκφράζουν την ιδέα που είχα, η οποία λέει πως οι άνθρωποι είμαστε κάτι σαν μια παλέτα χρωμάτων. Οι εμπειρίες της ζωής μας, αφήνουν το αποτύπωμά τους στις ψυχές μας και μας φορτίζουν ή χρωματίζουν ανάλογα. Κατά τα άλλα δουλεύω μαζί με την ομάδα μου για τις καλοκαιρινές και ανοιξιάτικες εμφανίσεις μου σε Ευρώπη, Αμερική και Ελλάδα, ασχολούμαι με την παραγωγή δίσκων, παίζω με διάφορα groups, ηχογραφώ, ταξιδεύω και προσπαθώ συνεχώς να επαναπροσδιορίζω ποιος είναι ο ρόλος μου ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.